.

.
Ολόκληρο το άρθρο
Ο Giovanni Sartori συγκαταλέγεται μεταξύ των συνιδρυτών της σύγχρονης πολιτικής επιστήμης –έναν από αυτούς που οραματίστηκαν με σύγχρονους όρους τη σύζευξη της πολιτικής σφαίρας με την επιστημονική συστηματικότητα, άοκνα εργαζόμενοι για την ανάδυση μιας πολιτικής επιστήμης στον ενικό,  μέσα από τον ως τότε αδιαφοροποίητο και ασαφή πληθυντικό της διατύπωσης «πολιτικές επιστήμες» ή –του ακόμη ασαφέστερου- «πολιτικές σπουδές». Πρόκειται για διανοητή που στη μακρά διαδρομή του στον επιστημονικό χώρο συνέβαλε αποφασιστικά στην οροθέτηση του κλάδου (της φύσης, των ιδιομορφιών του και των προκλήσεων που αντιμετωπίζει), διέγνωσε προβλήματα και παθογένειες και έδωσε απτά δείγματα του πόσα πολλά είναι δυνατόν να επιτευχθούν όταν η επιστημονική πράξη πορεύεται γειωμένη στο Λόγο, ως λογική και γλωσσική πειθαρχία. Ο Sartori υποστηρίζει πως η πολιτική επιστήμη προϋποθέτει –και είναι αποτέλεσμα– δυο ειδών αυτονόμησης: (α) του αντικειμένου της πολιτικής (της πολιτικής ως ιδιαίτερης και γνωστικά αυτοτελούς σφαίρας), a parte obiecti, και (β) της αυτονόμησης του γνωστικού υποκειμένου a parte subiecti, δηλ. του μελετητή της πολιτικής ο οποίος αναπτύσσει ειδική μεθοδολογία και μια εξειδικευμένη γλώσσα για την επεξεργασία των δεδομένων και την διατύπωση των ερευνητικών του πορισμάτων. Όμως στην αυγή του 21ου αιώνα ο κλάδος ταλανίζεται αφενός από περιβαλλοντικό αναγωγισμό (μια γνωστική στάση που υποτιμά την αιτιολογική ισχύ της πολιτικής) και αφετέρου από εννοιολογική και μεθοδολογική αβελτηρία (που αποτρέπουν την ανάδυση μιας εξειδικευμένης γλώσσας). Το Πάντειο Πανεπιστήμιο και η ελληνική πολιτική επιστήμη τίμησαν τον Giovanni Sartori για την τεράστια επιστημονική του συμβολή, αλλά και γιατί διατηρεί ζωντανό το όραμα μιας κοινωνικής και πολιτικής επιστήμης του Λόγου.

 

            Το κείμενο αυτό εκφωνήθηκε κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας στις 2 Νοεμβρίου 2005, και περιλαμβάνει συνθετική αποτίμηση της εργογραφίας του.